Sex á Richter!

Gærdagurinn fór öðruvísi en ætlað var. Eftir að hafa skrifað um það í gærmorgunn að best væri að halda sig heima svona veikur, ákvað ég að sýna lit (veiklulegan) og mæta á æfingu eftir hádegið. Ég gerði auðvitað öllum ljóst að það væri stórhættulegt að koma of nálægt mér en leikstjórinn vildi endilega að ég léti sjá mig ef ég treysti mér til. Með aðstoð 1000 mg af Parasetamóli náði ég hitanum niður og hausverknum í burtu og mætti því á æfingu seinni partinn. Þetta gekk sem betur fer allt vel og virðist mér ekki hafa orðið meint af volkinu; alla vega er ég betri í dag ef eitthvað er.

Að æfingu lokinni lagði ég mig örlitla stund á ofurbreiðu rúminu á hótelherbergi mínu númer 606. Eftir skamma stund hrökk ég upp með andfælum við mikinn titring og læti. Ég var fljótur að leggja saman tvo og tvo og niðurstaðan var jarðskjálfti. Í áðurnefndri ferð minni til Japan varð ég stundum var við litla og stutta jarðskjálfta þannig að rúmið dúaði eða þá að það marraði aðeins í hillum og skápum. Jarðskjálftinn í gær stóð hins vegar eitthvað lengur og þegar ég hafði vaknað almennilega sá ég að tveir plús tveir í þessu tilviki skiluðu niðurstöðunni sex.

Hér var auðvitað ekki jarðskjálfti á ferðinni heldur var um heljarmikinn hamagang hinu megin við hótelþilið að ræða. Nágrannar mínir í herbergi 607 höfðu greinilega ákveðið stytta sér stundir á laugardagseftirmiðdegi með því að sinna einni af þessum grunnþörfum sem flest okkar hafa. Hótelherbergi eru oft þannig byggð að þau speglast hvert við annað. Í þessu tilviki er rúmgafl minn við sama vegg og rúmgafl herbergis 607 þannig að allt hoss og allur hristingur í rúmi nágrannanna berst beint yfir í mitt rúm. Ég brosti í út í annað, velti mér á hina hliðina og ákvað að reyna að sofa örlítið lengur. Hálftíma síðar var ég enn vakandi og áttu hinir úthaldsmiklu nágrannar mínir sinn þátt í því en þeir höfðu ekki slakað á allan þennan tima. Nokkrum mínútum síðar var jarðhræringunum lokið og langaði mig helst til þess að stökkva á fætur og hrópa ferfalt húrra.

Skömmu eftir miðnættið kom næsta hryna. Hún var heldur styttri og snarpari en mældist samt á jarðskjálftamælum í herbergi 606.

Þegar ég mætti síðan í morgunmat áðan leit ég yfir gestahópinn og spurði mig um leið hverjir væri hugsanlega nágrannar mínir. Hjón á áttræðisaldri á næsta borði virtust ekki vera líkleg til stórræða og fjórar miðaldra konur á því næsta ekki heldur. Núna þegar ég klára þessa bloggfærslu í lobbýi hótelsins sitja 3 ungar konur og sportlegur ungur maður í næsta sófa. Með örlítið ímyndunarafl í farteskinu sé ég að hér eru nágrannar mínir komnir. Þau eru líka öll eitthvað svo þreytuleg.

Ungi maðurinn er líka hóstandi.... kannski hefur hann smitast í gegnum þilið!

Athugasemdir

[Baldur (IP-tala skráð) 4.5.2008 kl. 13:51]

Afar hnyttin og skemmtileg færsla. Einhversstaðar las ég að fólk um fimmtugt tryði ekki að að fólk um sextugt stundaði kynlíf. Fólk um sextugt tryði heldur ekki að fólk um sjötugt stundaði þá iðju. Og svo koll af kolli. Ég myndi ekki vanmeta fólkið um áttrætt.